در آستانه‌ی اول ماه می، خطاب به سازمان جهانی
کار،
جناب دبیر کل محترم سازمان جهانی کار،
من شاهرخ زمانی، عضو سندیکای کارگران نقاش
ساختمان به هم‌راه ده‌ها نفر از فعالین سندیکایی مانند رضا شهابی، بهنام ابراهیم‌زاده،
محمد جراحی، رسول بداقی و دیگر هم‌رزمان به خاطر عضویت و تلاش برای ایجاد تشکل‌های
مستقل سندیکایی و دفاع از حق تشکل و حق اعتصاب به عنوان یگانه وسیله‌ی دفاع مشروع
و قانونی از سطح زندگی و مطالبات کارگران و مزدبگیران توسط جمهوری اسلامی بدون حکم
قضایی و سند اتهامی دستگیر و با حبس‌های سنگین سال‌هاست که در بدترین وضع شکنجه‌ی
روحی و جسمی در مخوف‌ترین زندان‌های غیراستاندارد و خارج از قوانین تعریف شده‌ی
خود حکومت از لحاظ تغذیه، بهداشت، درمان، فضای زندگی و هواخوری، منع ارتباطات
عاطفی با خانواده مانند ملاقات حضوری، مرخصی، تلفن و مکاتبه نگه‌داری می‌شویم. به
طوری‌که رضا شهابی و محمد جراحی علی‌رغم ضرورت مراقبت‌های پزشکی شدید و درمان و
عمل جراحی هم‌چنان با سماجت مسولین در اسف‌بارترین وضعیت [و در معرض] مرگ تدریجی
قرار دارند. خود من با حبس سنگین ۱۱ سال با گردانده شدن در چندین زندان الان نیز
پس از نگه‌داری در زندان مواد مخدر قزلحصار و در نقض آشکار قوانین سازمان زندان‌ها
در تفکیک جرایم توسط جمهوری اسلامی در بدترین بند زندان رجایی‌شهر که صدها زندانی
اعدامی در دسته‌های ۱۰ تا ۱۲ نفره بدون وکیل اعدام می‌شوند با شکنجه‌ی روحی و جسمی
زنده به گور می‌شوم. به طوری که اطلاع دارید چندی پیش افشین اسانلو فعال سندیکایی
در این زندان تحت شرایط فوق جان سپرد. در حالی که جمهوری اسلامی به علت عضویت در
سازمان جهانی کار، متعهد به رعایت و اجرای قوانین آن مخصوصا مقاوله‌نامه‌های ۹۸ و
۸۷ می‌باشد.
اما این حکومت نه تنها این قوانین را رعایت نمی‌کند
بل‌که با نابودی اشتغال از طریق قراردادهای سفید امضا و موقت در بردگی کامل
کارگران، تصویب دستمزدهای یک چهارم خط فقر، برداشتن گمرکات مرزی و واردات کالاهای
بنجل و نابودی گسترده‌ی کار و تولید و بیکارسازی میلیونی، از بین بردن تامین
اجتماعی و تامین بهداشت و درمان، آموزش، تحصیلات و خدمات عمومی، به بهای ثروت‌اندوزی
و کیسه‌ی پول مافیای ثروت و قدرت، حذف یارانه‌ها و گرانی و تورم نجومی، نابودی و
حذف قوانین حمایتی و خدمات حمایتی از پنجاه هزار خانوار کارگری به عنوان مولدین
تمامی ثروت‌های جامعه به هم‌راه تمامی مزدبگیران در فلاکت‌بارترین وضع ممکن قرار
دارند.
در چنین اوضاعی حق تشکل و حق اعتصاب را به عنوان
تنها وسیله‌ی مقاومت و مبارزه با این سیاست‌های ضدکارگری از آنان سلب کرده در
کارخانجات و موسسات بزرگ از طریق حراست و بسیج حکومت نظامی برقرار کرده، اعتصابات
و اعتراضات را با سرکوب، اخراج، زندان و حبس‌های طویل‌المدت جواب داده، بزرگداشت
اول ماه می را گناه کبیره حساب می‌کند و با صدها سیاست سرکوب‌گرانه‌ی دیگر جلوی
هرگونه فعالیت قانونی را می‌گیرد. این سیاست‌ها در کنار گرانی، تورم و بی‌کاری
گسترده و ندادن دستمزدهای معوقه‌ی کارگران، تعطیلی موسسات تولیدی بزرگ، در کنار تعیین
دستمزدهای یک چهارم خط فقر و تحمیل بردگی از طریق قراردادهای سفید امضا و موقت و
نبود کوچک‌ترین قوانین حمایتی مانند بیمه‌ی بی‌کاری و حق اعتصاب و تشکل، تیر خلاص
به کارگران و مزدبگیران و به معنی گرسنگی شیرخواره‌ها و فرزندان ستم‌دیده‌ها،
فروپاشی خانواده‌ها و طلاق و تن‌فروشی می‌باشد.
جناب رییس،
در آستانه‌ی اول ماه می، روز جهانی کارگر و در
شرایطی که کارگران جهان خود را برای برگزاری شکوهمند آن برای رسیدن به خواسته‌های
قانونی و برحق خود آماده می‌کنند، مرا به جرم عضویت در سندیکا در دفاع از حقوق ۸
میلیون کارگران ساختمانی و ۵۰ میلیون خانواده‌ی کارگران ایران، به بدترین بند
زندانیان محکوم به اعدام و در حال اجرای حکم تبعید کرده‌اند.
من با ۴۴ روز اعتصاب غذا و ۲۱ کیلو لاغری در
اعتراض به این مساله در وضع وخیم و پریشانی قرار دارم. از جناب عالی و سازمان
جهانی کار می‌خواهم در راستای وظایف قانونی و انسانی خود با فشار بر جمهوری اسلامی
جلوی این همه قانون‌شکنی، خفقان و سرکوب را گرفته و آن را وادار به تمکین از
قوانین و کنوانسیون‌های مورد امضا و عضویت خود بکنند. از جمله به رسمیت شناختن حق
ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری، حق اعتصاب و اعتراض، حق تعیین قانون کار توسط نمایندگان
واقعی کارگران، برچیدن نهادهای امنیتی و مسلح مانند حراست و بسیج از موسسات بزرگ
تولیدی و خدماتی، لغو قراردادهای موقت و سفید امضا و ایجاد اشتغال دائم، به رسمیت
شناختن امضای قراردادهای دسته‌جمعی توسط کارگران و نمایندگان واقعی آنان و دیگر
خواسته‌های برحق کارگران.
ریاست سازمان جهانی کار،
جمهوری اسلامی متعهد به اجرا و قبول تمامی خواست‌های
مشروع و قانونی فوق می‌باشد، در غیر این صورت سازمان جهانی کار موظف به اجرای
موارد تنبیهی از جمله اخراج آن [به دلیل] قانون‌شکنی علنی می‌باشد.
با آرزوی شادکامی و پیروزی روزافزون برای
کارگران
با آرزوی پیگیری خواسته‌های قانونی فوق
۱ اردیبهشت ۱۳۹۳
زندان رجایی‌شهر کرج – بند غیرسیاسی زندانیان در
حال اعدام
فعال سندیکایی – شاهرخ زمانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر